Absurde en tegelijkertijd herkenbare situaties. Met nietsontziende reflecties op het bestaan brengt Hubers je aan het lachen – of aan het denken. Ze heeft maar heel weinig woorden nodig om de wereld een stukje te laten kantelen.
Over Sylvia Hubers: Sylvia Hubers verkent het grensgebied tussen proza en poëzie. In 2003 debuteerde ze met de dichtbundel Men zeg liefde. Daarop volgden acht bundels poëzie, prozagedichten en zeer kort proza. Haar laatste bundel Aanraken! kwam uit in 2022. De 143 prozaminiaturen voeren de lezer langs tactiele avonturen, gemiste knuffels, welriekende mannen, ongelukkige neuzen, eenzame handen, heupen die zich onbespied wanen, levensangst, liefdesdrift, beneveling op de Dag des Oordeels en de ontbrekende schakel tussen broek en rok.
Van 2009 tot 2013 was Hubers stadsdichter van Haarlem. Ze werkt samen met diverse kunstenaars en musici. Sinds 2021 woont ze in Overijssel.